Yenilsen de yensen de

Geçtiğimiz yıllardan çok farklı bir tablo yok önümüzde. Her sene olduğu gibi Fenerbahçe, sezona kötü sonuçlarla girdi. İlk olarak kaybedilen Süper Kupa, ligde hatırlamak bile istemediğimiz Konya maçı ve son olarak da dün gece. Kimse takımdan Arsenal'i sahadan sürklase edip elemesini beklemiyordu. Ama en azından mücadele ve hırs bekliyordu. Belki de bunun için bu kadar çok kızıyoruz sahadakilere. Vurdumduymaz olmak, gamsız olmak her şeyden kötü. Dün sahada o kutsal formayı giymeyi hak eden 11 yoktu. Dünya yansa umurlarında olmayan 11 futbolcu vardı. Sahaya bir karakter koymayı beceremedik. Bu bile sahada direnç göstermemize yeterdi. Eğer oyuncuların gerçekten mücadele ettiğine inansaydık, bu skora aldırmaz eyvallah der geçerdik. Bu sezon oynadığımız 5 resmi maçın sadece 1 tanesini kazanabildik. Kadıköy'deki  Salzburg maçı. O maçta iyi oynadık, hayır. Ama en azından sahaya bir karakter yansıttık, oyunumuz vasatın üstünü yansıtmasa bile Fenerbahçe adının verdiği güç ve istekle oynadık.

Konya maçında bazı teknik hatalar olmuş olabilir. Fakat dün akşam sahada gördüklerimiz teknik açıdan incelenemeyecek kadar belirsizdi. Dün akşam sahada takımın eksiği karakter ve motivasyondu. Böyle büyük maçların büyük bölümünü motivasyon ile kazanırsınız. Geçen sene ki Lazio ve Benfica maçları bunun örnekleri. Takımın oyun ciddiyeti ve motivasyonu sayesinde, 90 dakika full konsantrasyon sahada kalarak rakiplerimize üstünlük kurmuştuk. 

Bilinçli olarak futbol izlemeye başladığım günden beri sahada bu kadar "çaresiz" bir Fenerbahçe izlememiştim. Hem teknik hem motivasyon olarak yerlerdeydik. Maçın geneline baktığımız zaman adam gibi heyecanlandığımız pozisyonumuz bile yok. Bu bize yakışmadı. Konuşmaya gelince hepsinin ağzı var, ama sahada bir icraat göremedik. Biz de taraftarız işte,  ne söyleseler inanıyoruz. Her sene forma, kombine ve taraftar kart alıp acı çekiyoruz. Gereksiz yere stres oluyoruz. İnsanlar oraya rahatlamak stres atmak için geliyor, neredeyse kanser olup çıkıyor yaşadığı stresten. Biz Fenerbahçe ile mutsuzluğa da varız. Bizim aşkımız renklere fakat artık buna dayanacak ne gücü ne kuvveti kaldı bu taraftarın...